vrijdag 29 maart 2024

Sprookje van Week 13

 
Deze week las ik De Rode Schoentjes.
Ik weet niet beter of het meisje moet altijd door dansen, maar in dit boekje liep het verhaal anders af en had ze een keuze.
De schoentjes op de volgende foto zijn in de Efteling en die moeten wel altijd doordansen.


donderdag 28 maart 2024

Natuurgeweld

 Eigenlijk hadden we gisteren naar Belgie zullen vliegen, maar we zitten in een flinke depressie.
Nou ja, wij zelf natuurlijk niet, maar het weer, het waait gigantisch en dus hebben we het vliegen maar opgeschoven.
De golven zijn metershoog en dat was vooral bij het zwembad goed te zien: daar stond het water steeds boven de strekdam.


Je moest wel een stuk bij de rand vandaan blijven als je geen water over je heen wilde krijgen, maar het was wel een fantastisch mooi gezicht, dat natuurgeweld.

woensdag 27 maart 2024

Yves 165

 Toen we door Mosteiros reden zag ik ineens een kunstwerk van Yves, dat er de vorige keer dat we hier voorbij kwamen nog niet was.
 


dinsdag 26 maart 2024

Azaleas

 Op het ogenblik staan overal op het eiland de azaleas in bloei.
Het is een schitterend gezicht overal die roze bloemen.
Maar heel af en toe zie je ook witte en die vind ik eigenlijk nog mooier.


maandag 25 maart 2024

Kaboutertjes

 
Van de week hebben we officieel vastgesteld dat er kaboutertjes op het eiland wonen. :-)

zaterdag 23 maart 2024

Paasversiering op het dorpsplein

 Ik had gelezen dat er op het dorpsplein nu allemaal paasversiering staat en dat zijn we even gaan bekijken.
Het was toch kleurrijk en leuk, ik werd er helemaal vrolijk van.








vrijdag 22 maart 2024

Sprookje van Week 12

 In de Portugese les van deze week leerde ik over de slaapkamer: dekens en matrassen en het volgende boekje dat aan de beurt was, was de Prinses op de erwt, waar het natuurlijk ook over dekens en matrassen gaat...toeval bestaat niet.
De volgende foto´s zijn van mijn Mother Goose (miniatuur) sprookjesmuseum.
De erwt werd gemaakt door mijn inmiddels overleden mini vriendin Anja, er zat een heel verhaal aan vast en daarom is hij extra speciaal.
Gelukkig ligt hij in een museum :-)

donderdag 21 maart 2024

Miradouro da Cha da Macela

Ik vind het altijd leuk om via wegen (lees weggetjes) te rijden waar we nog niet geweest zijn, om zo weer nieuwe dingen te zien, dus toen we vanaf de Fogo aan de zuidkant van het eiland weer beneden waren, namen we een weggetje dat dwars het eiland over ging.
Na een poosje zagen we dit bord
Deze miradouro kende we nog niet en daarom besloten we er te gaan kijken.
Het was nog meer dan twee kilometer het land in en na ongeveer een kilometer reden we een Florestal (park) binnen.
Daar werden we tegengehouden door een vriendelijke guarda (bewaakster) die ons vertelde dat we nog wel door mochten rijden, maar dat het park over twintig minuten zou sluiten.
We dachten dat dat te doen moest zijn, maar de weg ging al snel zigzaggend omhoog en in de weg waren diepe gleuven om het water af te kunnen voeren, dus het schoot niet op.
Paul heeft de auto gekeerd en we zijn terug naar beneden gereden waar we tegen de bewaakster zeiden dat we een andere keer terug zouden komen.
Gisteren was het weer heel mooi weer en Paul had bedacht dat we wel konden gaan lunchen op de miradouro.
We maakten broodjes klaar en gingen weer die kant op.
Als er geen tijdslimiet is, is het allemaal een stuk ontspannender.
De laatste 200 meter moesten we lopen en toen kwamen we bij de miradouro.
Het was duidelijk dat de voorste rij bomen gekapt was voor het uitzicht en dat was schitterend.
Je kijkt hier over het smalle stuk van het eiland en kunt aan beide kanten de oceaan zien.
Het was even goed kijken, maar de olifant (rots) is een goed herkenningspunt om ons huis terug te vinden.
En toen hebben we, terwijl we genoten van het zonnetje en het mooie uitzicht, zittend op de rand van de miradouro onze broodjes opgegeten.

 

woensdag 20 maart 2024

De Fogo

 Pico de Barrosa is met 947 meter de op een na hoogste berg van het eiland.
Alhoewel dat de officiële naam is wordt hij meestal de Fogo genoemd, omdat Lagoa do Fogo aan de voet ligt.
Vanuit ons huis zien we hem, dat wil zeggen, als hij te zien is, want de meeste dagen van de maand is het grootste deel in de wolken.
Gisteren konden we hem helemaal zien, tot de masten aan toe.
Tijdens het toeristenseizoen is het er zo druk, dat toeristen moeten parkeren op een grote parkeerplaats  en vervolgens alleen met shuttlebussen omhoog mogen. 
Mensen zoals wij met een eigen auto mogen wel doorrijden, maar dan is het ons veel te druk, dus nu, buiten het seizoen, was een mooie gelegenheid om weer eens boven te gaan kijken.
Onderweg zijn er een aantal miradouros waar het uitzicht ook altijd de moeite waard is.
Voor de top is er een grote parkeerplaats waar nu ruimte genoeg was en de parkeerautomaten nog niet neergezet waren.
Als je richting de miradouro loopt heb je een mooi uitzicht op de top van de Fogo.
Vanaf de miradouro kijk je op Lagoa do Fogo, ik vind het altijd zo mooi dat je net achter het lage stuk van de bergkam, de oceaan kunt zien.
Er waren nu overal paaltjes in de grond geslagen, met buizen eromheen waar stekjes van planten in staan.
Dit is gedaan omdat toeristen nooit achter het hek blijven, maar altijd selfies op het hogere stuk staan te maken en daar gebeuren nogal eens ongelukken.
Vorige maand was er ook weer een toerist die alleen rond het meer  ging wandelen en van het pad af ging, nou daar is hij dus nog steeds...
 
We reden naar de top, waar het toch koud was.
Bij ons achter het huis konden we niet zitten van de warmte, maar hier bevroren onze oren zowat.
Het waaide er ook gigantisch hard en we zijn dan ook niet helemaal tot bovenaan gelopen, maar ook halverwege was het uitzicht heel mooi.


Vanaf de lagere miradouro bij de parkeerplaats hadden we een mooi, maar wel wat heiig zicht richting ons huis.
Het was fijn om hier weer een keer, rustig rond te kijken.

dinsdag 19 maart 2024

Romeiros

 Het is weer de tijd (voor Pasen) dat de Romeiros  hun bedevaartstocht van 8 dagen rond het eiland maken.
We zijn al verschillende groepen tegengekomen.
 
Toen we zondag in Remédios stopten om daar rond te kijken, zagen we deze groep de kerk in gaan.
Maar ze lieten hun stokken allemaal buiten, tegen de muur van de kerk aan staan.
Het zijn allemaal rechte stokken, op één na, die heeft wat bochten en een zilveren kruis erbovenop.

En toen we  thuiskwamen liep er net een groep voor ons huis langs.